
Yaradılış misali, toprak ana oldu kadın ;
Ne verdiysen ,ne ektiysen, ondan mislini aldın;
AMA yağmur misali suladıysan ; rahmet nazarıyla baktıysan...
Sevgini, ilgini, ve azıcık vaktini , yürekten merhametini ;VEFANI;
Verdin mi ? BAHAR'DI...
Kadındı o kadın ; açardı , onun adı BAHAR'DI...
Çiçekler saçardı , meyvalar sunardı ;
Yaprak gibi savrulur, kokular salardı,
rüzgar da peşinden...
Etrafına bakardı; neşe , güzellik katardı ;
Gördün mü ? BAHAR'DI...
Kadın dı o kadın ; kokardı; onun adı BAHAR'DI...
Ne oldu ? Yine düşünüyorsun ;
Altındaki ve üstündeki yaşamaya çalışan canlıları ...
Tam tersi bu sefer; kurumuş ağaçlar, sararmış yapraklar,
Etrafın ne kadar zayıf, bakımsız ve acınacak ;
Kadındı o kadın; çaresizdi ; onun adı !...
Bakıyorsun hala bakınıyorsun ;
Ürkek bakışlar; titrek sesin; uzanıyorsun hala ümitle ...
Kime ? nereye ? ve niye ? BAHAR'DI...
Kadındı o kadın ; yıkıldı ; onun adı ! ...
Yoksa ! ... varsa !...evet kadının adı ! ...
ONUN ADI SON ''BAHAR ''DI !....
Not: Bu şiiri bir anlık duygu yoğunluğunda birdenbire yazıverdim. Yani bana aittir alıntı değildir.