İLKOKUL FOBİSİ VE HEYECANI

Tatil bitiyor; okulların açılmasına 10 gün kaldı hayatımızda yeni bir dönem başlıyor.Anaokulunda başlayan okul fobisi paşayı derinden yaralıyor artık onu karşıma alıp ciddi bir şekilde konuşmam gerekiyordu.Nasıl ve ne konuşacağımı düşünürken bir gece yatak sohbetinde konuya girdim.Paşayla konuşmamız hayli keyifli geçti onu ikna yeteneğimde başarılıydım(süpeeeeer anneyimdir.)
paşa: anne okul açılıyor ve ben gitmek istemiyorum
anne: paşa artık sen büyüdün hayatta karşına çıkacak basamakları birer birer çıkmak zorundasın
paşa: nasıl basamak yani
anne: merdiven gibi mesela bebeklikten bu yana yürümen, konuşman,kendi başına yemek yemen gibi anaokulu da senin şuana kadar olan en zor olan basamağındı ama bunu atlattın
paşa: başka
anne :yaşam sürecinde karşına hep basamak çıkacak ben baban ve herkes içinde geçerlidir bunu atlattıkça başka basamak çıkacak onuda aşacaksın
paşa: suskun ve düşünceli....
anne: yeni doğan yeğenleri örnek göstererek onlarda peşinden gelecek senin geçtiğin zorluklardan geçecek ama sen şuana kadar ne çok basamak çıktın ???
paşa: anlıyoooor...
anne: bende herzaman yanındayım ve seni çok seviyorum.
paşa: keyfi yerine geliyor...
anne: okul güzel ve anaokulu arkadaşlarını da göreceksin öğretmenin seni sevecek buna emin ol çünkü seni sevmeyen yok biliyorsun sokakta herkes sana bayılıyor.
paşa: sevdiğim arkadaşlarımı özledim
anne: tabiii onlarda seni özlediler artık uyku zamanı
paşa: anneciğim seni çok seviyoruuuuuum
Artık benim öpücüklere boğuluşumu tahmin edersiniz paşam rahatlamış ve mutlu bir şekilde uykuya dalmıştır.Ben hala onu seyrederken anneliğin ne kadar zor ve kutsal meslek olduğunu birdaha anlıyorum çok ince düşünce ve derin sevgi bol fedakarlık gerekiyor (o yüzden ayağımın altımda cennet var yani) e paşa rahatladı ben ondan çok daha fazla rahatladım o geceden sonra birdaha okula nekadar kaldı diye sormadı.
PAŞA SENİNLE GURUR DUYUYORUM ...