MUSTAFA KEMAL’İN KAĞNISI

Yediyordu Elif kağnısını
Kara geceden geceden.
Sanki elif elif uzuyordu, inceliyordu
Uzak cephelerin acısıydı gıcırtılar
İnliyordu dağın ardı, yasla
Her bir heceden.
Mustafa Kemal'in kağnısı derdi kağnısına
Mermi taşırdı öteye, dağ taş aşardı.
Çabuk giderdi, çok götürürdü
Elifçik Nam salmıştı asker içinde.
Bu kez yine herkesten evvel almıştı yükünü
Doğrulmuştu yola önceden önceden.
Öküzleriyle kardeş gibiydi Elif
Yemezdi, içmezdi, yemeden içmeden onlar.
Kocabaş, çok ihtiyardı, çok zayıftı
Mahzundu bütün bütün Sarıkız, yanı sıra
Gecenin ulu ağırlığına karşı
Hafiftiler, inceden inceden.iriydi Elif kuvvetliydi kağnı başında.
Elma elmaydı yanakları, üzüm üzümdü gözleri
Kınalı ellerinden rüzgar geçerdi daim;
Toprak gülümserdi çarıklı ayaklarına

Alın yeşilini kapmıştı, geçirmişti

Niceden niceden.

Durdu birdenbire, Kocabaş, ova bayır durdu

Nazar mı değdi göklerden, ne?

Dah etti, yok. Dahha dedi, gitmez

Ta gerilerden başka kağnılar yetişti geçti gacur gucur

Nasıl durur Mustafa Kemal'in kağnısı.

Kahroldu Elifçik, düşünceden düşünceden

Aman Kocabaş, ayağını öpeyim Kocabaş

Süs beni, öldür beni, koma yollarda beni.

Geçer, götürür ana, çocuk, mermisini askerciğin

Koma yollarda beni, kulun köpeğin olayım.

Bak hele üzerimden ses seda uzaklaşır

Düşerim gerilere iyceden iyceden.

Kocabaş yığıldı çamura

Büyüdü gözleri büyüdü, yürek kadar

Örtüldü gözleri örtüldü hep.

Kalır mı Mustafa Kemal'in kağnısı bacım

Kocabaş'ın yerine koştu kendini

ElifçikYürüdü düşman üstüne yüceden yüceden

Fazıl Hüsnü Dağlarca

Bu şiiri orta okula giderken okumuştum; öyle duygulanmıştım,heyecanlanmıştım ki hala o duyguları yaşıyorum...

ATAM!...

İnsan yağmur gibi olmalı herkesi ıslatabilmeli,

Rahmeti kuşanıp herkese merhamet etmeli,

İnsan sözünü yağmur gibi yumuşakça indirmeli kulaklara

Kırıp dökmemeli damla damla söylemeli ince ince sevmeli...

TIPKI SENİN GİBİ....

PAŞA ve BEN den ATAMA SEVGİLER...