KONUŞUYORUZ AMA NEYİ KONUŞUYORUZ

İnsan ne kadar yüce ve nankör bir varlık; yaradanın bizlere bahşettiği nimetlere ve kıymetini bir türlü bilmediğimiz vucudumuza sahip çıkamıyoruz. Kaybedince anlıyoruz herşeyin kıymetini...Birşeyler çabalıyoruz ve kendimize hak eden değeri veremiyoruz ... Bunu da karşıda ki insandan bekliyoruz. O insanda senin ruh halını ve durumunu anlayamayamıyor tabiki haliyle de kendine ettiğini karşıdan da bulamayınca üzülüyor; iki kere haksızlık etmiş oluyorsun. Aynı şeyleri sende karşındaki insana yapmış oluyorsun; belki bilerek belkide bilmeyerek tıpkı sana yapılan da olduğu gibi...

Düşünüyorumda içinden çıkılmaz bir durum alıyor ve her zamanki gibi ALLAH düzene sokuyor.Kainatta; yerde ve gökte yaratılan nimetin, güneşin , ayın, yıldızlar, gezgenlerin ve her yaradılışın işlevi düzensiz , kusursuz işleyiyine hayran kalıyorum...

Bir yap boz alıyorum elime o parçayı yerine koymazsam tablo ortaya çıkmıyor ; o parçayı nereye koysam diye düşünürken öteki parçaları da koymam gerektiğini düşünüyorum. Ama yapana kadar bir hayli zaman ve düzeltmeye çalışırken ötekilerin bozulması gibi çok karmaşık bir durumla karşılaşıyorum ve anlıyorum ki;

ALLAH o kadar büyük ki; bu kainatı nasıl yarattı? nasıl oluyor da herşey sistematik bir şekilde işliyor? tabi kapasitemiz kısıtlı olduğu için ; içinden çıkılamıyor...Öyle hayran oluyorum ki; bütün kainat düzenli bir şekilde hareket halindeyken aynı anda hepsi yerine oturuyor. Sanki yap bozun bütün parçaları yerine oturmuş gibi. Zamanla bana yapılan haksızlıkların da aslında bilinçli olmadığını irade dışı bir şey olduğunu farkediyorum ve netice bir şekilde mükafatlandırılıyorum.

Ben mükafatlanırken haksızlığı yapanlar da tersi durumda acılarını çekiyor ve dünyanın sistematik işleyişi bir şekilde devam ediyor...

Her halde ve her zaman sana hamd olsun ;ve senden afiyet diliyorum...